Review | Season change เพราะอากาศ...เปลี่ยนแปลงบ่อย

เรื่องย่อ

หลังจากจบมัธยมต้นแล้ว ป้อม ตัดสินใจสมัครเข้าเรียนมัธยมปลาย ที่ วิทยาลัยดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลัยมหิดล สาขาเตรียมดนตรี เพราะต้องการอยู่ใกล้กับ ดาว เด็กสาวจากโรงเรียนเดียวกัน ที่เขาแอบหลงรัก

ในขณะที่พ่อของป้อมเข้าใจว่า ลูกชายเรียนสาขาเตรียมแพทยศาสตร์ โดยที่ป้อมเองก็ไม่กล้าบอกความจริง เนื่องจากพ่อของป้อมเห็นว่า ดนตรีเป็นวิชาชีพที่ไม่มั่นคง

ขณะเดียวกัน ป้อมก็ได้พบกับ อ้อม ลูกสาวของเพื่อนพ่อ ที่ถึงแม้ด้านปฏิบัติจะไม่เอาไหน แต่ความรู้ด้านทฤษฏีดนตรีเป็นเลิศ และสอบเข้าที่วิทยาลัยฯ เช่นกัน เมื่อทราบเรื่อง อ้อมก็เข้าใจว่า ป้อมรักดนตรีเหมือนกัน จึงสัญญาจะช่วยป้อมเก็บความลับ

ถึงแม้จะตามผู้หญิงที่แอบรักมาเรียน แต่ป้อมกลับค้นพบว่า ตัวเขามีพรสวรรค์ในการตีกลองชุดที่เป็นเลิศ ทำให้ เฉด และ ฉัตร สองหนุ่ม ผู้กำลังมองหามือกลอง ให้กับวงดนตรีของตัวเอง เลือกป้อมเข้าร่วมวง เพื่อเข้าประกวด การแข่งขันวงดนตรี ฮอทเวฟมิวสิคอวอร์ด โดยตั้งชื่อวงว่า Ass-Ho-Le (แอสโฮลี่)

นอกจากนี้ ฝีมือการตีกลองของป้อม ยังไปเข้าตา จิทาโร่ อาจารย์ชาวญี่ปุ่น ผู้สอนเครื่องดนตรีประกอบจังหวะ (เพอร์คัชชัน) อาจารย์จิทาโร่ จึงมักจะเรียกใช้ป้อม ให้มาช่วยทำวิทยานิพนธ์ของเขาอยู่เสมอ

อย่างไรก็ตาม ป้อมกลับเลือกสมัครเป็นมือกลองทิมปะนี ในวงออร์เคสตราของโรงเรียนแทน เพราะต้องการอยู่ใกล้ชิดดาว ซึ่งเป็นมือไวโอลินของวง ส่วนอ้อม ซึ่งเคยเป็นมือไวโอลินเช่นกัน ต้องเปลี่ยนไปเล่นฉาบแทน เนื่องจาก ฝีมือการเล่นเครื่องดนตรีอื่นไม่เอาไหนจริงๆ

เนื่องจาก วงออร์เคสตรา ใช้การเคาะจังหวะด้วยกลองไม่มาก ป้อมจึงต้องรออย่างเบื่อหน่าย กว่าจะถึงช่วงเล่นของตนแต่ละครั้ง ต่างกับอ้อม ที่มีความสุขกับดนตรี แม้ทั้งเพลงจะได้เล่นน้อยมาก ป้อมจึงเริ่มนึกถึงความรู้สึกของตนเอง ที่เปลี่ยนแปลงไปมาอยู่เสมอ ทั้งเรื่องดนตรี การเรียน ความรัก และชีวิตของตนในอนาคต ราวกับอากาศที่เปลี่ยนแปลงบ่อย

รีวิว

เรื่องนี้ยกให้เป็นหนังไทยที่ 1 ในใจเราเลยอะ คือชอบมากกกกกกกกกกก

ดูตั้งแต่ประถมอะ นานมากจริงๆ55555

เป็นเรื่องที่ดูบ่อย ดูหลายรอบ มีโอกาสก็จะดู ช่องฉายฟรีก็ยังดู คือดูแบบไม่ต้องคิดอะไร

เราชอบการเล่าเรื่องของหนังมาก ไม่ได้เน้นแค่ความรัก แต่เน้นและสอนอะไรหลายๆอย่าง

เชื่อว่าถ้าใครที่กำลังขึ้นมหาลัยหรือต่อม.4ตอนนั้นได้ดูแล้วน่าจะอินกันเพราะมีเรื่องการเลือกเรียนสายเรียนต่อด้วย

เราว่าหนังเรื่องนี้มีจุดที่ทำให้คนจดจำเยอะมากๆแบบมันมาแบบเนียนๆเรื่อยๆไม่ได้เน้นให้คนจำแต่มันกลับฝังใจคนดูได้อะ

อย่างฉากแรกก็ฉากที่พระเอกตะโกนหานางเอก(?)โดยเรียกว่า ประเสิรฐ ซึ่งคือชื่อพ่อนางเอก55555

มันเป็นอะไรที่แบบเห้ย นี่มันเรื่องจริง55555 หรือจะฉาก "ไม่ชอบกินผักทำไมไม่บอก"

นอกเหนือจากเรื่องความรัก อีกเรื่องคือดนตรี คือชอบตรงที่พระเอกตีกลองแบบงงๆเข้าโรงเรียนดนตรีตามคนที่ชอบจนสุดท้ายก็หลงรักดนตรีจริงๆ มันเป็นอะไรที่เราโอเคกับมันนะ เพราะเราค่อยๆเห็นพัฒนาการตัวเองและความรู้สึกของเขา

เรื่องมิตรภาพ เพลงก็ดีงาม คือนี่ทีมสายอวย555555

สรุปว่าชอบมาก ไม่ติอะไรทั้งนั้น พิมพ์แล้วก็อยากดูอีก

ปล.มีรายการนึงของช่องgmmที่ไม่ฉายต่อแล้ว เชิญนักแสดงนำ3คนในโปสเตอร์มาสัมภาษณ์หลังผ่านไป...ปี(คือจำไม่ได้แล้ว5555) คือชอบนะ แต่ละคนดูโตกันมาก มีครอบครัว มีงานทำกันแล้ว ที่ชอบอีกอย่างคือเล่นดนตรีกันเองจริงๆแล้วเล่นเพราะมาก ชอบที่coverเพลงวัดใจของsilly fool นะ เป็นver.ที่ไม่ได้มันส์สะบัดหัว แต่ทำให้รู้สึกมีกำลังใจในการทำอะไรดีๆหรือเริ่มต้นอะไรสักอย่าง ต้องยอมทีมงานเพลงของเรื่องนี้เลย